წერილები გზიდან

„მოგესალმებით, ასეთი პოსტების წერა არ მჩვევია, თუმცა ყოველდღიურად მომდის უამრავი წერილი, ვკითხულობ ძალიან ბევრ კომენტარს და გამოხმაურებას. ჩემი ეს პოსტი ეძღვნება ქართველ ემიგრანტებს, ადამიანებს, რომლებიც ჩემთვის გმირები არიან...“ - ასე…

„ამ ღამით ყოველთვის ენთო ჭიაკოკონა ანუ იწვოდა ჩემი სახლის წინ, ქუჩის მთავარ ბირჟაზე გამოტანილი საბურავი და ,გარემოსთან ერთად, ბინძურდებოდა და იჭვარტლებოდა ჩემი ხელებიც. ამ ღამით  ენთო მეორე კოცონიც, ფიჩხით - სიმინდის შესაწვავად...…

“ამ ყველაფრისთვის რაც დღეს მაქვს, მე  ჩემი ცხოვრების  საუკეთესო წლები დავკარგე...” – ქართველი ემიგრანტის, ირინა იოსებაშვილის პატარა ჩანახატი. “-მორჩა! ახლა ხელფასს რომ ავიღებ ყოველ თვეში ასს ევროს გადავდებ რომ მალე წავიდე... ასე ვიმეორებ…

"ვის შეეწირეო,-- დაატირეს სამძიმრის სათქმელად მოსულმა ქალებმა. სამშობლოს, სამშობლოსათვის დაიღუპა ეს,-- უცბად წელში გასწორდა და ტირილი შეწყვიტა გარდაცვლილის  დედამ -- რამდენიმე წამით ადრე,  შვილის სიკვდილით გამოწვეული სიმწრის კივილსა და…

"ბარნოვის ქუჩაზე დავდიოდი ისტორიაში სამეცადინოდ რეპეტიტორთან, სკოლის დამთავრების შემდეგ... 9 საათზე უნდა ვყოფილიყავი გეგეშიძის ბაღის უკან რომ კორპუსია იქ... ბარნოვის 142 ნომერია, მახსოვს დღესაც... ლექტორი მერე უნივერსიტეტში მიდიოდა…

ვერიკო ანჯაფარიძე ქართველი მსახიობი, საქართველოს  და საბჭოთა კავშირის სახალხო არტისტი იყო. იგი გახლდათ თანამედროვე ქართული თეატრის ერთ-ერთი ფუძემდებელი, მისი საუკეთესო იდეურ-მხატვრული ტრადიციების ერთ-ერთი შემქმნელი და დამამკვიდრებელი. …

ფრანგი არქეოლოგი  ბარონ დე ბაი საქართველოში პირველად 1897 წელს ჩამოვიდა, მაშინ, როცა ციმბირის ორთვიანი მივლინებიდან მოსკოვში დაბრუნებული, მეგობარმა გრაფმა სერგეი შერემეტიევმა, საქართველოში, კახეთში დაპატიჟა. ამის შესახებ გაზეთ „ივერიაშიც“…

„მაგრამ არა უშავს რა, რაც მოსახდენია, მოხდეს! მე სხვა ვარსკვლავზე ვარ დაბადებული. ბედნიერებას შეუძლია სიცოცხლე შემმატოს, მაგრამ უბედურებას არ შეუძლია ჩემი მოკვლა. უბედურებამ შეიძლება ცოტათი შემარყიოს, მაგრამ რომ წამაქციოს, - ვერასოდეს!…

ჩემო ჯალაფნო! ამას წინად წერილი გამოგიგზავნეთ და არ ვიცი, მოგივიდათ თუ არა. მე დიდი ავადობა და მწუხარება გამოვიარე, ხოლო დღეს-დღეისობით კარგადა ვარ, მაგრამ ექიმები წამოსვლის ნებას არ მაძლევენ. ამ წერილს ნიკოს ვატან და ყველაფერს…

„მეგობრებო დაღლილი ვარ 14 საათიანი სამუშაო დღის შემდეგ, მაგრამ ეს დიდი ჯგუფია და ბევრი კითხულობს აქაც და საქართველოშიც და იმედია ბევრი ამოიცნობს საკუთარ თავს!“ - ასე იწყება წერილი, რომელიც სოციალურ ქსელში, ჯგუფში „ჩვენ ამერიკაში“, ამერიკაში…

უზომოდ მიყვარს - პიროვნული სიძლიერითა და სიმაღლით, თვითნაბადი ქართული პოეზიით,  „ნატვრის ხის“ პოეზიით, ვისაც რითმები ფეხებზე ეკიდა...  ლაღი და დაუმორჩილებელი სულის მეოცნებე იყო, ქმნიდა, უყვარდა...  როგორც ლევან გოთუა  წერდა მასზე: ის იყო…

ერთი წელი გავიდა მოქანდაკის, მწერლის, მხატვრის, რეჟისორის, სცენარისტის რეზო გაბრიაძის გარდაცვალებიდან და ეს დიდებული ადამიანი დღეს მისივე შემოქმედებით გვინდა გავიხსენოთ. "ღმერთო ნეტავი ეს არ გამეგო, ლეღვის ხის ტოტზე მოხდა სამარცხვინო…