წერილები გზიდან

"ჩემი უბედურება იცი რა არი? იმედი მაქვს გადაწურული. მივხვდი, რომ კარგად აღარ გავხდები. ეგ მაგიჟებს. ვერ ველევი! ვერ შევეგუე, რო ცუდად ვარ და კარგად აღარ ვიქნები. გარეთ არ შემიძლია გავიდე. ჰაერი რო ჩავისუნთქო, ისე მომიჭერს ხოლმე, თითქო…

დათო ტურაშვილი ლიკა ქავჟარაძის შესახებ - "აპრილი" "აპრილში ყოველთვის შეყვარებული ვიყავი და ეს, შეიძლება ასაკის ბრალი იყო და შეიძლება თბილისური გაზაფხულის – აპრილიდან თბილისის ქუჩებში აყვავებული ნუშის ისეთი სუნი იდგა ხოლმე,…

სერგო კლდიაშვილის წერილი კოლაუ ნადირაძეს "კოლაუ, ჩემო ოქროს ბიჭუნ! რატომ ასე მომიძულე? მინდა, თავი შეგახსენო, რომ ჯერ კიდევ ვარსებობ ამ ქვეყანაზე. ვინღა დაგრჩა ძველი მეგობრებიდან, რომ ჩემზედაც ხელი აიღე? ისე მომენატრები ხოლმე, როგორც ჩვენი…

27 სექტემბრის გ ა ნ ც ხ ა დ ე ბ ა (ცერცვისტოლა ამბავი) ჩემი შვილი ომში მოკლეს, დედა მოუკვდეს! ოცი წლის იყო, მხოლოდ შვიდი ათას სამასი  დღე, კიდევ  ხუთი თვე და სამი კვირა  იცოცხლა, მეტი ვერ. საათები და წუთები აღარ მახსოვს, ან მაგას როგორ…

„მოგესალმებით, ასეთი პოსტების წერა არ მჩვევია, თუმცა ყოველდღიურად მომდის უამრავი წერილი, ვკითხულობ ძალიან ბევრ კომენტარს და გამოხმაურებას. ჩემი ეს პოსტი ეძღვნება ქართველ ემიგრანტებს, ადამიანებს, რომლებიც ჩემთვის გმირები არიან...“ - ასე…

„ამ ღამით ყოველთვის ენთო ჭიაკოკონა ანუ იწვოდა ჩემი სახლის წინ, ქუჩის მთავარ ბირჟაზე გამოტანილი საბურავი და ,გარემოსთან ერთად, ბინძურდებოდა და იჭვარტლებოდა ჩემი ხელებიც. ამ ღამით  ენთო მეორე კოცონიც, ფიჩხით - სიმინდის შესაწვავად...…

“ამ ყველაფრისთვის რაც დღეს მაქვს, მე  ჩემი ცხოვრების  საუკეთესო წლები დავკარგე...” – ქართველი ემიგრანტის, ირინა იოსებაშვილის პატარა ჩანახატი. “-მორჩა! ახლა ხელფასს რომ ავიღებ ყოველ თვეში ასს ევროს გადავდებ რომ მალე წავიდე... ასე ვიმეორებ…

"ვის შეეწირეო,-- დაატირეს სამძიმრის სათქმელად მოსულმა ქალებმა. სამშობლოს, სამშობლოსათვის დაიღუპა ეს,-- უცბად წელში გასწორდა და ტირილი შეწყვიტა გარდაცვლილის  დედამ -- რამდენიმე წამით ადრე,  შვილის სიკვდილით გამოწვეული სიმწრის კივილსა და…

"ბარნოვის ქუჩაზე დავდიოდი ისტორიაში სამეცადინოდ რეპეტიტორთან, სკოლის დამთავრების შემდეგ... 9 საათზე უნდა ვყოფილიყავი გეგეშიძის ბაღის უკან რომ კორპუსია იქ... ბარნოვის 142 ნომერია, მახსოვს დღესაც... ლექტორი მერე უნივერსიტეტში მიდიოდა…

ვერიკო ანჯაფარიძე ქართველი მსახიობი, საქართველოს  და საბჭოთა კავშირის სახალხო არტისტი იყო. იგი გახლდათ თანამედროვე ქართული თეატრის ერთ-ერთი ფუძემდებელი, მისი საუკეთესო იდეურ-მხატვრული ტრადიციების ერთ-ერთი შემქმნელი და დამამკვიდრებელი. …

ფრანგი არქეოლოგი  ბარონ დე ბაი საქართველოში პირველად 1897 წელს ჩამოვიდა, მაშინ, როცა ციმბირის ორთვიანი მივლინებიდან მოსკოვში დაბრუნებული, მეგობარმა გრაფმა სერგეი შერემეტიევმა, საქართველოში, კახეთში დაპატიჟა. ამის შესახებ გაზეთ „ივერიაშიც“…

„მაგრამ არა უშავს რა, რაც მოსახდენია, მოხდეს! მე სხვა ვარსკვლავზე ვარ დაბადებული. ბედნიერებას შეუძლია სიცოცხლე შემმატოს, მაგრამ უბედურებას არ შეუძლია ჩემი მოკვლა. უბედურებამ შეიძლება ცოტათი შემარყიოს, მაგრამ რომ წამაქციოს, - ვერასოდეს!…