წერილები გზიდან

ფრანგი არქეოლოგი  ბარონ დე ბაი საქართველოში პირველად 1897 წელს ჩამოვიდა, მაშინ, როცა ციმბირის ორთვიანი მივლინებიდან მოსკოვში დაბრუნებული, მეგობარმა გრაფმა სერგეი შერემეტიევმა, საქართველოში, კახეთში დაპატიჟა. ამის შესახებ გაზეთ „ივერიაშიც“…

1910 წლიდან, განსაკუთრებით გამწვავდა ნიკო ნიკოლაძეზე თავდასხმები, ამას ის წერილიც მოწმობს, რომელიც 1910 წლის 20 დეკემბრით თარიღდება და რომელსაც ახლა გთავაზობთ. „ძვირფასო ძმაო სოფრომ! შენი წერილის პასუხათ გატყობინებ, რომ დღეს მოვაწერე ხელი…

ცნობილი პუბლიცისტი და საზოგადო მოღვაწე ანასტასია თუმანიშვილი-წერეთელი საქართველოში ბოლშევიკური ხელისუფლების დამყარების შედეგებს წერილით აღწერს: „ძველო ნაცნობო ფილიპე! ამას წინეთ მწერალთა კავშირის კრებაზე შალვა ელიავამ აღნიშნა, რომ…

26 წლის ასაკში ტრაგიკულად დაღუპული მწერლის - გურამ რჩეულიშვილის უკანასკნელი წერილი დედას „მაგრამ ისიც ხომ იცი შენ ძალიან კარგად, ხომ დარწმუნებული ხარ გულის სიღრმეში, რომ მე არა ვარ ცუდი ადამიანი. მაშ, მაპატიე ამ ცოდნისთვის ჩემი ცუდი…

„მაგრამ არა უშავს რა, რაც მოსახდენია, მოხდეს! მე სხვა ვარსკვლავზე ვარ დაბადებული. ბედნიერებას შეუძლია სიცოცხლე შემმატოს, მაგრამ უბედურებას არ შეუძლია ჩემი მოკვლა. უბედურებამ შეიძლება ცოტათი შემარყიოს, მაგრამ რომ წამაქციოს, - ვერასოდეს!…

„ქამრანისგან მახსენდება: ,,ოთხას წელიწადში ხმალი იჟანგება, ფედეიდნელი ქართველობა არ დაიჟანგა" , ,,წაიდეთ - მოიდეთ საქართველოში, სიამაყობა არის, ფესვი იქ არი" ,  ,,ვინმე ქართულ ლექსსა იკითხავს, გული-ფესვი ადუღდების", ,,საქართველო რამე…

როგორც გახსოვთ, პორტალმა „ქართული კვირა“, “მეტი დეველოპმენტთან“ და საქართველოს პარლამენტის ეროვნულ ბიბლიოთეკასთან ერთად დაასრულა  იუმორისტული ჩანახატების კონკურსი ემიგრანტებისთვის „წერილები გზიდან“. კონკურსის თემა იყო „ერთხელ“. ჟიურის…

„მე თქვენი ემიგრანტი დედა ვარ და გთხოვთ, უჩემოდ ისე გაატარეთ ეს დრო, რომ მალე შევძლო სახლში ჩამოსვლა... მე ამას აუცილებლობის გამო ვაკეთებ და თქვენც გააკეთეთ ის, რაც აუცილებლად უნდა გააკეთოთ მარტო იმიტომ, რომ მე ცოცხალი და ჯანმრთელი მალე…

„...და ზის გურამ რჩეულიშვილი თავის ოთახში და შევცქერივართ გაოგნებულად დაბნეულები ამ დიდსა-დიად, უნაღდეს მწერალს ანუ კაცურად გადამწერს, ის მერე რა რომ 24 - საა მხოლოდ, - პროზის კაცია“ - გურამ დოჩანაშვილის მოგონება „.. და ზის გურამ…

„რაც არ უნდა მშიერი იყო, ნელა ჭამე შვილო. ქრისტე ზოგჯერ კაცის სახით ჩამოივლის ხოლმე, შეიძლება მოვიდეს და ლუკმა გთხოვოს, ხომ უნდა გქონდეს ცოტა მაინც დარჩენილი, რომ უწილადოო“, მეტყოდა ხოლმე ბებიაჩემი. სწრაფად ჭამა ვიცოდი და ასე ცდილობდა ჩემს…

მე  საქართველოში გული დავტოვე... და გულზე დავიდე ხელი... თავი დახარეს, არ ინერვიულო, მალე ყველაფერი მოგვარდებაო, ვიცი, რომ შენი გული იქააო, - მეუბნება ბებია და მე აცრემლებული თვალებს ვხრი რომ არ შემამჩნიონ....“ ქართველი ემიგრანტის, თეონა…

"…იმ ცივ, დაწყევლილ, ნისლიან-ბურუსიან ქვეყანაში დავკარგე სიყმაწვილე, იმედი, სულის სიმშვიდე, თვალების ელვარება, აღტაცება, სიყვარული და სიძულვილი. ლანდივით დავდიოდი მიდამოთა შორის, სადაც ერთხელ ყოველი ბალახი ჩემთვის ამოდიოდა და ყოველი კუკური…