კატეგორია

წერილები გზიდან

ნეტო ბენდელიანის ნააზრევი – ახალგაზრდობა, როგორც ხვალინდელი დღე და მომავლის პერსპექტივა

ახალგაზრდობა ეს არის ყველაზე ხილვადი, ხელშესახები გამოხატულებაა იმისა, რასაც ჩვენ მომავალის პერსპექტივას ანუ ხვალინდელ დღეს ვუწოდებთ. საქართველოს უამრავი საინტერესო ახალგაზრდა ჰყავს, რომლებსაც დიდი პოტენციალი გააჩნიათ და საზოგადოების…

“რა ჯდება” ყოველი ახალი ნივთი და შესრულებული ახირება – ემიგრანტის შვილის წერილი 

როგორია ნამდვილი ემიგრანტობა და რატომ მიდიან ქალები ემოიგრაციაში- ამის შესახებ "ქართული კვირის" მკითხველს საკუთარი გამოცდილება თეონა ჭანტურიამ გაუზიარა. თუმცა, საინტერესოა ისიც, როგორ აღიქვამენ სამშობლოში დარჩენილი ადამიანები მათი ოჯახის…

” რატომ მიდიან ქალები ემიგრაციაში  და როგორია ნამდვილი ემიგრანტობა… “

იტალიაში მცხოვრები ქართველი ემიგრანტი,  თეონა ჭანტურია "ქართული კვირის" მკითხველს საკუთარ ჩანახატს უზიარებს. თავად ემიგრანტის თვალით დანახული ცხოვრება უცხო ქვეყანაში და მონატრება, რომელიც არასდროს ნელდება. როგორ და რატომ მიდიან ქალები…

“ვირუსს რომ ეროვნება არ აქვს, ერთმანეთისთვის ამის შეხსენება არ უნდა გვჭირდებოდეს”…

პროფესიით ჟურნალისტი ანანო ლებანიძე სამხრეთ ჩინეთის ქალაქ გუანჯოუში სულ რამდენიმე თვის წინ წავიდა და საქართველოს ბიზნეს სახლის გუნდს შეუერთდა. კორონავირუსისა და მის გარშემო ატეხილი აჟიოტაჟის გამო კი გადაწყვიტა, დროებით გარიდებოდა საფრთხეს…

“უთქმელი ამბავი – სამშობლოში დაბრუნებული მიგრანტის ისტორია” 

"IOM ჯორჯია" სამშობლოში დაბრუნებული მიგრანტების ფოტოისტორიებს წარმოგვიდგენს, ერთ-ერთი მათგანი თინათინ ქევხიშვილის ამბავია: "ქვრივი ვარ და ერთი შვილი მყავს, 14 წლის, ამიტომ გადავწყვიტე საბერძნეთში წასვლა. 2018 წელს ჯერ მოწვევით ვიყავი და…

“მე გურჯი ვარ, გუჯისტანიდან” – როგორ იცნო ავტობუსის მძღოლმა საუკუნეების წინ…

გერმანიაში მცხოვრები ქართველი, ლიკა წიქარიშვილი, სოციალურ ქსელში გამოქვეყნებული პოსტით  ქალაქ ვუპერტალში შემთხვევით გაცნობილი "გურჯის" შესახებ გვიყვება - როგორ იცნო ავტობუსის მძღოლმა საუკუნეების წინ დაკარგული მშობლიური ენა და როგორ უწოდებს…

”საყვარელო კატი, დაავლე ბავშვებს ხელი და ჩამოდი….” – თამარ ივერის წერილი…

მეგობრობას და ადამიანობას საზღვარი არ აქვს და ამის კიდევ ერთი დასტურია წერილი, რომელიც თამარ ივერმა ჩინელ მეგობარს გაუგზავნა. გთავაზობთ პოსტს, რომელიც თავად თამარმა გამოაქვეყნა სოციალურ ქსელში. ‘’ჰონგ - კონგში სიმღერის დროს დავუმეგობრდი…

“ნეტავ რას აკეთებენ ახლა ჩემი შვილები” – წერილი იტალიიდან 

"ქართული კვირა" იტალიაში მცხოვრებ ქართველ ემიგრანტს, თეონა ჭანტურიას დაუკავშირდა. მიუხედავად მძიმე ყოველდღიური რუტინისა, თეონა ახერხებს, დრო მცირე ჩანახატების წერას დაუთმოს - თვლის, რომ ასე უკეთ აზიარებს საკუთარ სათქმელს და თავსაც შედარებით…

“ყველა ემიგრანტს ერთი ტკივილი აქვს”- წერილი საბერძნეთიდან 

"ქართულ კვირას" საბერძნეთში მცხოვრები ქართველი ემიგრანტი უკავშირდება და საკუთარ ემოციებს უზიარებს. ლელა რამდენიმე წელია საბერძნეთში ცხოვრობს და ასეულობით კილომეტრით შორს ინახავს საკუთარი ოჯახისა და მეგობრების - უპირველეს ყოვლისა კი,…

ტატუ – ‘’ხაჭაპური’’ და ‘’აღარ მინდა ჭაჭა’’ – მოულოდნელი შეხვედრა რომში

როგორ ფიქრობთ, საქართველოში, ან მსოფლიოში,  რამდენ ადამიანს შეიძლება ჰქონდეს ხელზე წარწერა - ტატუ - ‘’ხაჭაპური’’, ან ‘’აღარ მინდა ჭაჭა’’? ალბათ გეღიმებათ, თუმცა ასეთი 1 ტატუს არსებობაში ეჭვი  აღარავის შეგეპარებათ, როდესაც  დამადასტურებელ…

„იცით, ამ დროშას მკურნალობა შეუძლია და როცა შორს მივდივარ თან მიმაქვს, როგორც თილისმა…“

პროფესორმა თამარ ბელქანიამ თავისი მოგონება გამოაქვეყნა სოციალურ ქსელში და ვფიქრობთ, რომ ეს თითოეულმა თქვენგანმა უნდა წაიკითხოს. "მოკლედ. ოთხი წლის წინ, 31 მაისს, თურქეთში, სტამბოლიდან 1500კმ - ს დაშორებით, საქარიას რაიონში, საფანჯას…

წლების მანძილზე ვცდილობდი მომეკლა ჩემში ქართველობა! დღეს ქართველობა მეამაყება! ყველანი ძალიან…

კიდევ ერთი პოსტი "ქართული კვირის" მკითხველს Anna Bibaj- ისგან. "კიბეებზე ავდიოდი საძინებელში  სიმღერით. შევჩერდი და ტირილი წამსკდა! წლების მანძილზე პირველად წავიმღერე ქართული სიმღერა, ქართული ალილო! წლების მანძილზე ვცდილობდი მომეკლა ჩემში…