კატეგორია

წერილები გზიდან

ნიკო ლორთქიფანიძე – “და ქრისტე აღსდგა მაშინ ჩემს გულში…”

"…იმ ცივ, დაწყევლილ, ნისლიან-ბურუსიან ქვეყანაში დავკარგე სიყმაწვილე, იმედი, სულის სიმშვიდე, თვალების ელვარება, აღტაცება, სიყვარული და სიძულვილი. ლანდივით დავდიოდი მიდამოთა შორის, სადაც ერთხელ ყოველი ბალახი ჩემთვის ამოდიოდა და ყოველი კუკური…

“ჩვენ მართლაც გმირები ვყოფილვართ”

- სამშობლოში დაბრუნებული ემიგრანტის, ხატია მეშველიანის წერილი:  "ჩემო ემიგრანტო დედებო და მეგობრებო. ვისაც ჩემსავით მოგიწიათ შვილების დატოვება. ვინც ჩემსავით დილას მესენჯერით იწყებთ და საღამოს მესენჯერით შვილებთან ლაპარაკში იძინებთ. ვინც…

“დედას გადაჩვეულ და ფულს შეჩვეულ თაობას გვეძახიან”- შვილის წერილი ემიგრანტ დედას

„ამბობენ, შვილი ყველაზე ტკბილიაო, შვილების გამო დედა ყველაფერს გააკეთებსო… შვილების გამო არ ხართ ემიგრანტები გადახვეწილები? დედას გადაჩვეულ და ფულს შეჩვეულ თაობას გვეძახიან! დედას როგორ უნდა გადაეჩვიო? თქვენ რომ ამბობთ, შვილი…

“დამრჩა იმ ფარნის შუქი სამუდამო დარდად”  – რევაზ ინანიშვილის მოგონება დედაზე 

"დედაზე მე ისეთი რა უნდა ვთქვა, მაგრამ ჩემი მოსაყოლი მაინც უნდა მოვყვე. შარშან, გვიან შემოდგომაზე, ნოემბერში, ჩემს სოფელში ჩავედი. დამხვდა საცოდავი დედაჩემი - თითებდამჭკნარი, მაჯებდაწვრილებული. მაინც მიღიმოდა და მეუბნებოდა: - ხან ვწევარ,…

„მადლობელი ვარ, რომ გავიცანი ასეთი ძლიერი და განსაკუთრებული ერი…“

ალმუთი გერმანიიდანაა. საქართველოში ერთი წელი ცხოვრობდა და მოხალისედ მუშაობდა უნარშეზღუდულ ბავშვებთან. ამ პერიოდში ძალიან შეიყვარა საქართველო, ისწავლა ქართული და გადაწყვიტა ასე მოფერებოდა ქართველებს. უცვლელად გთავაზობთ პოსტს, რომელიც მან…

“ნეტავ ვინ იყო ის პირველი ემიგრანტი ქალი, რომელმაც ამ მდუმარე ომში ჩაგვრთო”- ემიგრანტის…

იტალიაში მცხოვრები ქართველი ემიგრანტი, თეონა ჭანტურია, "ქართული კვირის" მკითხველს წერილს უგზავნის:  ახლა, როცა ყოველგვარ ხმაურს მოწყვეტილი ინტერნეტის დაჭერას ვცდილობ ეზო-ეზო, მეგობრებსა ახლობლებს ვერც ვირტუალურად და მით უმეტეს, ვერ…

“ცრემლები ძლივს შევიკავე ამხელა სიკეთის ხილვაზე” – ამბავი საფრანგეთიდან 

საფრანგეთის ქალაქ ნანტში გადამხდარ ამბავს ნანა კუბლაშვილი სოციალურ ქსელში ყვება:  “ახლა ისეთი აღელვებული ვარ, მინდა დავწერო ამ ქვეყანაზე, რომელიც შემიყვარდა. ნანტში მკურნალობს ჩემი შვილი. ახლახანს ჩამოვედით. საავადმყოფოდან გვიშვებენ ხოლმე…

“კაცი არ იყო ჩემი ამბის მკითხველი” – ჩანაწერი გალაკტიონის დღიურიდან

ჩანაწერი გალაკტიონის დღიურიდან: 1932 წელი. 31 დეკემბერი ,,ისევე ავადა ვარ და ახალ წელს ვხვდები ჯიბე-გაფხეკილი... დავდივარ უფეხსაცმელოდ; ერთად ერთი მიღწევა ეს პალტოა, რომელიც როგორც იქნა ვიშოვნე... რაც ყველაზე საშინელია, ისევ მაწვალებდა…

“სიცოცხლე მამძულებია ამდენის მარტოობით…”

მაიკო ორბელიანი - ქაიხოსრო ორბელიანის ასული, და მიხეილ ორბელიანისა, ლევან მელიქიშვილის დანიშნული, ნიკოლოზ ბარათაშვილის უახლოესი მეგობარი და ნათესავი იყო. პოეტი მას ყოველთვის უმხელდა თავის გულისნადებს და ხშირად წერილებსაც უგზავნიდა.…

“მამაჩემი მღვდელია… მე მამას ვგავარ… ზუსტად მისნაირი თვალები მაქვს……

ვენენო მენაბდის წერილი:  "მამაჩემი მღვდელია. მე მამას ვგავარ. ზუსტად მისნაირი თვალები მაქვს. ერთხელ ვსეირნობდით. ქუჩაში ნაცნობი შეხვდა, მომეფერა და თქვა, - წვერები რომ ჰქონდეს, შენ იქნებოდიო. მახსოვს, გავბრაზდი. რატომ…

მიტროპოლიტი ისაია – არ „გვინდა ტაში!“

მიტროპოლიტ ისაიას წერილი ლიტერატურული პრემია „საგურამოს" მესვეურებს... "რაც ილიას სახელს უკავშირდება ჩემთვის ყოველივე ძვირფასი არის! მახსოვს, რომ ილიას პუბლიცისტური წერილები ჩემთვის იყო დიდი სულიერი საზრდო, საზრისისა და ძალის მომცემი;…

“ხალხს უთქვამს, წუთისოფელი წუთისააო – ბრძენია ხალხი”

"–ბელა! – ვეძახი უნებურად, ძველი ჩვეულებისამებრ… არავინ მეხმაურება. ან როგორ მიპასუხებს მარადისობიდან?! 54 წლისა წავიდა ამ ქვეყნიდან. მაშინ 57 წლის ვიყავი. მას შემდეგ ცალხელა დავდივარ, არა მთლიანი, არამედ – ნახევარი. კაცის სხეულის ნაწილია…