ჯოხარ დუდაევის გამოსამშვიდობებელი სიტყვა ზვიად გამსახურდიას დაკრძალვაზე
“ძნელია წარმოთქვა ეს სიტყვები – ილაპარაკო ზვიად გამსახურდიას სიკვდილზე და შეუძლებელია გამოარჩიო, ვის მიმართო კავკასიაში – ეს მთელი კავკასიელი ხალხის, მთელი ჰუმანური კაცობრიობის ტრაგედიაა.
ზვიად კონსტანტინეს ძე ჩვენი დროის ერთ-ერთი უგენიალურესი პიროვნებაა. შორს არაა ის დრო, როცა საქართველოცა და კავკასიაც, აგრეთვე, მშვიდობისმოყვარე ჰუმანური კაცობრიობა, გაიაზრებს, თუ ვინ დავკარგეთ!
მე, უპირველეს ყოვლისა, დავკარგე მასწავლებელი, თანამებრძოლი ადამიანის უფლებათა დაცვაში და ერთგული მეგობარი, მაგრამ უნდა დაგარწმუნოთ, რომ ასეთები ათასი წლის მერეც ხალხის მადლიერებით იქნებიან მოსილნი.
მოხდა ისე, რომ ტრაგედიას ტრაგედია დაერთო. როგორ მდგომარეობაში შეიძლება აღმოჩნდეს ქართველი ხალხი, თუკი დღეს მას არ ძალუძს მშობლიურ მიწას მიაბაროს გენიალური ადამიანის ნეშტი? ეს ეპოქის ორმაგი ტრაგედიაა.
ზვიად კონსტანტინეს ძე მაშინ წავიდა ამ ცხოვრებიდან, გააკეთა რა ყოველივე, რისი გაკეთებაც შეეძლო საქართველოსა და კავკასიისათვის.
ცხოვრებაში თავისი გააზრებული ნაბიჯის გადადგმისას, მან თავი გადადო საქართველოსა და კავკასიის ხალხთა პატიოსნების, სინდისის, ღირსების, დამოუკიდებლობისა და ამ მიწაზე მათი უფლებების დაცვისათვის!
მე კარგად ვიცი, რატომ ჩავიდა იგი საქართველოში. ზვიად კონსტანტინეს ძე არ იყო მხდალთა რიგებიდან. ის იყო გმირული, ძლიერი, ნიჭიერებით თვით ღმერთისა და ბუნების მიერ ცხებული ადამიანი. ასეთ ადამიანს კი შეუძლებელია გაუცნობიერებლად გადაედგა თუნდაც ერთი ნაბიჯი და გადადგა კიდეც ეს ნაბიჯი, რათა კიდევ ერთხელ გაესვა ხაზი თავისი ერთგულებისა და სიყვარულისთვის საქართველოსა და მისი ხალხისადმი.
ჩვენ მოვიპოვეთ დიდი ადამიანის ნეშტი და ნეშტი ამ ადამიანისა მიებარა აქაურ მიწას. ჩვენ ბედნიერნი ვართ მივიღოთ ეს ნეშტი. როგორც ჩანს, ზენაარმა ამჯერადაც აკურთხა ეს მიწა. ასე მოხდა, მაგრამ ჩვენ როდი ვმიჯნავთ მას საქართველოსგან; არ ვაცალკევებთ მას არც კავკასიისგან – იგი კავკასიის შვილია და, სურთ თუ არა ეს მოწინააღმდეგეთ, ის არის ჩვენი დროის უნიჭიერესი და უგენიალურესი ადამიანი.
მშვიდობა მის ნეშტს და სიცოცხლე მის საქმეებს!”
კომენტარები
