კულტურის, სპორტისა და ახალგაზრდობის სამინისტროს ხელშეწყობით, ქართული ჭიდაობის საერთაშორისო ფედერაციამ (IFGW), ისტორიაში პირველად, ჩაატარა ევროპის ჩემპიონატი ქართულ ჭიდაობაში. ჩემპიონატი აბსოლუტურ წონაში, საბერძნეთში, ქ. სალონიკში, ძველ ბერძნულ ამფითეატრში გაიმართა. მასში 25-ზე მეტი ქვეყნის ფალავანი მონაწილეობდა.
ქართულ ჭიდაობაში ევროპის ჩემპიონის ტიტულსა და ოქროს მედალს ონისე ბუღაძე დაეუფლა, ვერცხლის მედლის მფლობელი საბა ინანეიშვილი გახდა, ხოლო ბრინჯაოს მედალი ლევან მატიაშვილს ერგო.
ევროპის ჩემპიონატში გამარჯვებულები ოქროს, ვერცხლისა და ბრინჯაოს მედლებითა და ფულადი პრიზებით დაჯილდოვდნენ: I ადგილი – 20 000 ევრო; II ადგილი – 10 000 ევრო; III ადგილი – 5 000 ევრო. მათ სხვადასხვა სპონსორის დაწესებული პრიზებიც გადაეცათ.
საზეიმო გახსნის ღონისძიებაში ნატო მეტონიძე, ვალერიან შიუკაშვილი, ბერძენი პიანისტი ზიზი ნასყიდაშვილი და ქართული ნაციონალური ბალეტი „სუხიშვილები“ მონაწილეობდნენ. ასევე, გაიმართა ხრიდოლის წარმოდგენა, რომელსაც ახლდა ქართული ჭიდაობის განვითარების ამსახველი ვიდეომასალა და დოკუმენტური ფილმი უძველესი ფრესკების შესახებ, რომლებზეც ქართული ჭიდაობის სხვადასხვა ილეთია ასახული. გარდა ამისა, მაყურებლის წინაშე წარდგნენ ბერძენი შემსრულებლებიც: ანსამბლი Piroueta Dance Studio, ანსამბლი Q VIOLINS-ი და სოლისტი მარიანა გიორგიადუ.
ღონისძიება ბერძნულმა მედიამ გააშუქა.
უნდა აღინიშნოს, რომ ჭიდაობა სპორტის უძველესი სახეობაა, რომელიც ფართოდ იყო გავრცელებული საქართველოში. მის, როგორც სპორტის ეროვნული სახეობის, სიძველეს ადასტურებს ალავერდის ტაძრის კედელზე გამოსახული ჭიდაობის სცენაც. პერსონაჟების სახეები, ჩაცმულობა და პლასტიკა ერთმნიშვნელოვნად მიანიშნებს ქართულ ტრადიციულ საჭიდაო ხელოვნებაზე. შეჯიბრებები საქართველოში რელიგიურ დღესასწაულებზეც იმართებოდა. ქართული ჭიდაობა ორასამდე ილეთსა და კონტრილეთს აერთიანებს. კლასიფიცირებულია ძირითადი ფანდები: ცერული, სარმა, თეძო, მოგვერდი, კისრული, ბრუნები და კაური. ქართული ჭიდაობის განუყოფელი ნაწილია მუსიკალური აკომპანემენტი. გამოიყენება ზურნა და დოლი.
განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია, რომ 2018 წელს ტრადიციული ქართული ჭიდაობა იუნესკოს მსოფლიოს არამატერიალური კულტურული მემკვიდრეობის წარმომადგენლობით ნუსხაში შეიტანეს, რითაც ქართული ჭიდაობის ელემენტების ექსკლუზიურობა, ფაქტობრივად, დადასტურდა.