პირველად ის ცნობილმა ტელეწამყვანმა გია ჯაჯანიძემ აღმოაჩინა, საკუთარ გადაცემაში მიიწვია, მომღერალი ლელოს სახელით გააცნო მაყურებელს და მას მერე არაერთხელ გამოჩნდა საკუთარი სიმღერის პრემიერით, მათ შორის იყო დუეტი თემურ თათარაშვილთან...
მისი სახელი და გვარი ისრაელში მიწვეული ქართველი მომღერლების ვარსკვლავურ სიაშიც არის. ტრადიციული გალა კონცერტი 20 ოქტომბერს, ქალაქ აშდოდში, ქართველი და ებრაელი ხალხის მეგობრობის აღსანიშნავად გაიმართება.
მოსკოვში დაიბადა, ფესვები სამეგრელოში აქვს. ამბობს, “მოსკოვში ცხოვრების დროს სულ ვგრძნობდი, რომ თბილისი იყო ადგილი, სადაც უნდა გამეტარებინა დარჩენილი სიცოცხლეო“, ოცდაათწლიანი ემიგრაციის შემდეგ ოცნება აისრულა და თავის ქვეყანაში, თბილისში დაბრუნდა. რა იყო მანამდე, რატომ დატოვა რუსეთი, ჟურნალისტის კარიერა, როგორ მიიღო ადამიანი თბილისმა, რომლის ნამდვილი სახელი და გვარი – ნათია ზარანდია გახლავთ, საკუთარ თავზე, ისრაელში გასამართ გალაკონცერტზე და სხვა დეტალებზე თავად მომღერალი გვიამბობს.
– ნათია, თქვენს მოსკოვურ ცხოვრებაზე გვიამბეთ…
– მაყურებელს სხვა სახელით გაეცანით, ერთხანს მუსიკალური, საავტორო გადაცემაც ამ სახელით მიგყავდათ…
– დიახ, „სტუმრად ლელოსთან“ ასე ერქვა ჩემს გადაცემას. რაც შეეხება სახელს – ლელო – დღეს, რომ ვმღერი, ამაში დამეხმარა ჩემთვის ძალიან ძვირფასი ადამიანი, რომელიც სამწუხაროდ ცოცხალი აღარ არის, მან მომცა ასპარეზი საქართველოში. ყველა მეუბნებოდა, რომ 30 წლის ასაკში ძნელი იქნებოდა თავის დამკვიდრება, მხოლოდ ის იყო, ვისაც ჩემი წარმატების სჯეროდა. სასცენო სახელი ერთად მოვიფიქრეთ, მაშინაც და ახლაც ვცდილობ ნებისმიერ საქმეში ლელო ბოლომდე გავიტანო. ახლა გადავწყვიტე ჩემი სიმღერის მოყვარულები ნამდვილი სახელით მიცნობდნენ, თუმცა ნათიათი მომართვა ჯერ უჭირთ, ლელო ინახავს ძველ ისტორიას, ამიტომ ვისაც უნდა ისევ დამიძახოს, მაგრამ ლელო წარსულია, წარსულის ლამაზი დაუვიწყარი მოგონება.
-როგორი იყო პირველი დღეები „ახლადგამომცხვარი“ თბილისელისთვის, რომელმაც ქართული ენა კარგად არ იცოდა?
– მოსკოვში, ოჯახში სულ ქართულად და მეგრულად ვლაპარაკობდით. ეს იყო ოჯახის შეურყეველი კანონი, მაგრამ ქართული სრულფასოვნად მაინც არ ვიცოდი, ამიტომ როცა ჩამოვედი, მოვძებნე რუსულენოვანი არხი, მაშინვე ამიყვანეს და ტურისტული გადაცემის პროდიუსერად დავინიშნე. მალე მთავრობა შეიცვალა და არხიც დაიხურა, ამის მერე სამსახურს დიდხანს ვეძებდი, შემთხვევით წავაწყდი განცხადებას, კარაოკე ბარში წამყვანს ეძებდნენ, რომელსაც სიმღერა უნდა სცოდნოდა. გავრისკე და გამოვიდა. ჩემი ნიშა გავიკეთე, ბევრი ადამიანი ბარში ჩემი სიმღერისთვის მოდიოდა, განსაკუთრებით ჩემი შესრულებული ფრანგული სიმღერები მოსწონდათ, ასე რომ „ლელომდე“ იყო, როგორც ისინი მიწოდებდნენ „ლეგენდარული ნათია“.
მას მერე უამრავი ნაცნობი და კარგი მეგობარი გავიჩინე, თუმცა ისევ დამტვრეული ქართულით ვლაპარაკობდი. ამასთან დაკავშირებით ერთ სახალისო ისტორიას მოგიყვებით – შებოლილი თევზისთვის შევედი მაღაზიაში და სრულიად სერიოზულად ვიკითხე, ჰქონდათ თუ არა გაყიდვაში დაბოლილი თევზი, რაზედაც გამყიდველმა ღიმილით მიპასუხა, არა გოგონი, დაბოლილი არა, შებოლილი გვაქვსო. შემდეგ საკუთარ თავზე ვიმუშავე, ნელ – ნელა გავმართე წინადადებებიც. როგორც ზემოთ მოგიყევით დამკვიდრება ადვილი არ იყო, თუმცა არც ერთი წამით არ მინანია ეს ნაბიჯი, რადგან მიყვარს ეს ქალაქი თავისი დადებითი და უარყოფითი მხარეებით. თავს ისე ვგრძნობ როგორც თევზი წყალში.
არიან სხვა ადამიანებიც, ვინც დახმარების ხელი გამომიწოდა, მათთან ახლა დიდი მეგობრობა მაკავშირებს. აუცილებლად უნდა გამოვყო ცნობილი ტელეწამყვანი გია ჯაჯანიძე. მასზე ლეგენდები დადის და ამბები მის გულისხმიერ, სულგრძელ ბუნებაზე, სინამდვილეს შეესაბამება, ასევე შოუ ბიზნესის დიდი ქომაგი და გულშემატკივარი პაპა იმედო ჯანაშვილი, ის ბევრ ადამიანს დახმარებია. კარგი მეგობრები არიან ცნობილი პოეტი ნანა ცინცაძე, უნიჭიერესი კომპოზიტორი ბადრი ფილიშვილი, სწორედ ეს ორი ადამიანი გახლავთ ჩემი საავტორო სიმღერების ტექსტისა და მუსიკის შემქმნელი. სანამ ჩემს საკუთარ სიმღერებს შევასრულებდი ფრანგული სიმღერებით გამიცნო აუდიტორიამ.
– ყოველთვის გამორჩეული სტილითა და იშვიათი სამოსით გხედავთ მსმენელი, ხშირად მუსიკალურად აფორმებთ საქველმოქმედო საღამოებს…
– საქველმოქმედო საღამოები ბავშვებისთვის იმართება, ამდენი დაავადებული ბავშვია, ბავშვიც რომ არ იყოს ვცდილობ, დრო და საშუალება თუ მაქვს უარი არ ვთქვა. რაც შეეხება ჩემს გარეგნულ მხარეს, ჩემი დიდი გულშემატკივარი და მეგობარია დედა, რომელიც ირიბად სულ ჩართულია ყველაფერში, ჩემი სტილისტიც ის გახლავთ. დაგეთანხმებით, სიმღერასთან ერთად ხშირად აღნიშნავენ ხოლმე ჩემს ვიზუალურ მხარეს სცენაზე და ის ამით ძალიან ბედნიერია, მის გარეშე არაფერს ვყიდულობ. ჩემი და ჩემი ძმის ცხოვრებაში ყველა მოვლენის ყველაზე დიდი კრიტიკოსი და შემფასებელიც დედაა, ამავე დროს სხვა დედები რომ შვილებს აქებენ, ის მუდმივად ჩუმად არის, ამბობს სხვამ უნდა შეგაქოთო, თუმცა ვგრძნობთ, რომ მშობლები გულში ჩუმად ამაყობენ და ვეიმედებით და ეს კიდევ უფრო დიდი სტიმულია ჩვენთვის.
– რას ნიშნავს თქვენთვის კრიტიკა, რამდენად ხშირად გამხდარხართ კრიტიკის ობიექტი და როგორ რეაგირებთ მასზე?
-ალბათ, როგორც ნებისმიერი ნორმალური ადამიანისთვის, ხელოვანისთვის, კრიტიკა, თუ ის არის ჯანსაღია, არის აუცილებელი, მისაღები, გასაგები და გასათვალისწინებელი, მაგრამ არსებობს ბულინგი და ალბათ არ არსებობს ჩვენ სფეროში ადამიანი, ამისი მწარე გამოცდილება რომ არ ჰქონდეს, რადგან ადამიანები ხშირად არ ინდობენ ერთმანეთს, ნებისმიერ რამეზე შეუძლიათ ერთმანეთი გააქილიკონ, დაამცირონ, ეს საზოგადოების ნაწილის სენი გახდა და მადლობა ღმერთს, რომ ისინი უმცირესობაში არიან, ასეთ ხალხზე აღელვება არ ღირს. მიყვარს როცა ლამაზად მიმითითებენ რამეზე, მე ისეთ ოჯახში გავიზარდე, სადაც ერთმანეთის აზრი ყოველთვის მნიშვნელოვანი იყო, სიხარულით გასათვალისწინებელი. ჯანსაღ კრიტიკას არაფერი სჯობს, მეტი სტიმულია და პასუხისმგებლობა, თუ პროფესიონალმა დაინახა შენი შრომა და საკუთარი აზრი გაგიზიარა, რამაც უნდა გაგზარდოს, ეს დასაფასებელია.
– დიახ, ეს პროექტი დიდი გამოწვევაა და უდიდეს პასუხისმგებლობას მაკისრებს. გახარებული ვარ, რომ პატივი მერგო ამ პროცესში ვიყო ჩართული. საქართველო – ისრაელის ურთიერთობას ქვეყნის სხვადასხვა მხარეს გადახვეწილი ნამდვილი მეგობრების შეხვედრას შევადარებდი. საქართველოში დარჩენილ ყველა მეზობელს ახსოვს შორს მყოფი ებრაელი ძმა, ებრაელები მომავალ თაობას ამ ურთიერთობის ღირებულებებზე ხაზგასმით უყვებიან. ეს პროექტი მეორე ათეული წელია არსებობს და მისი სულისჩამდგმელი ლეგენდარული ადამიანი, ბატონი მოშე ბოთერაშვილია. Covid 19-ით გამოწვეული პანდემიის შემდეგ კონცერტი წელს პირველად იმართება, რომ არ ჩაიშალოს ის ხიდი და არ მოიშალოს ის სიყვარული, რომელიც ორ ქვეყანას, ისრაელს და საქართველოს აერთიანებს. მომავლის გეგმებს სიურპრიზად შემოვინახავ, წინასწარ საუბარი არ მიყვარს.
მასალა მოამზადა ირმა მირზაშვილმა